Wat een schrijfachterstand, maar daar waren veel redenen toe
Eigenlijk wil ik dit blog vnl gebruiken voor leuke dingen en maaksels, ook om te kunnen verkopen, maar ik maak vandaag een uitzondering om mijn leven van het laatste jaar te beschrijven. Het was een heftige tijd....
Ik wilde al een paar jaar terug naar NL.
In oktober 2020 kreeg ik een huisje toegezegd, dus ik ging plannen, regelen en inpakken.
In april wilde ik over gaan, na het winterseizoen van mijn werk in Flachau.
Helaas kreeg ik eind januari de mededeling dat die woning niet doorging. Heel erg jammer en onhandig natuurlijk
Een kennis van Twitter meldde echter dat hij een huis had gehuurd met veel ruimte, ik zou daar wel bij kunnen.
Ik kon een stukje zelfstandig krijgen (woon en slaapkamer) en keuken en bad deelden we.
Per 1 mei kon ik dus verhuizen!!
En ook al waren er verschillende dingen niet OK, (toen ik kwam stond mijn woonkamer bv nog vol zooi van hem bv en kon ik na de lange rit eerst aan de opruim en schoonmaak daar) het leek toch allemaal wel goed te gaan.
Mijn lijf werkte even tegen: ik had enorme last van mijn kuiten, waardoor het inpakken in Oo en nu het uitpakken hier aardig langzaam ging. Hulp kreeg ik ook nauwelijks trouwens van mijn medebewoner. Wel kookte hij iedere avond zolang ik nog aan het uitpakken was. Dat gaf rust
Heel langzaam sloop er echter toch wrevel in, geen idee waarom en hij wilde dat ook niet vertellen.
Na plm 1.5 maand werd het onvriendelijke gedrag erger en erger.
Hele nachten luide muziek, zeer nare scheldpartijen bv
Alles mondde op 10 juli (zaterdag avond laat) uit in lichamelijk geweld. Niet heftig, maar hij gaf me een stevige duw, ik belandde tegen de muur en dat was niet OK. Handen had hij thuis te houden.
Politie gebeld en alles verteld en die zouden nog contact opnemen voor een officiele aangifte.
De volgende dag haalde een vriendin me over om een paar dagen bij haar te logeren, even afkoelen.
Dat wilde ik gaan doen en ging nog even wat afval in de container gooien. Toen ik de voordeur weer binnen wilde gaan was deze op de knip gedaan. Ik bellen natuurlijk en weer kwamen de scheldwoorden ("stoephoer, vuile slet, je komt er nooit meer in")
Toen ik meldde (door de dichte deur) dat ik dan de politie ging bellen, want ik woonde hier gewoon, kwam hij opeens woest de deur uit, gaf me weer een harde duw. Ik struikelde/viel daardoor achteruit van het stoepje af en brak mijn pols!
Het interesseerde hem niets, hij ging weer naar binnen....
Dus 112 gebeld, ambulance kwam, 2 politieauto's en ik werd naar het ZH in Emmen gebracht.
Gips natuurlijk en daarna kon ik direct door naar het poltite bureau om aangifte te doen . Iedereen deed heel erg zijn best, geweldig
Lieve vrienden Tamara en Robert uit Emmen hebben me heen en weer gereden.
Daarna kon ik even naar huis (hij was door de politie meegenomen voor verhoor, dus ik kon er veilig in), wat spullen ingepakt en door Tamara en Roberts naar die vriendin gebracht. Met mijn eigen auto ook, dan had ik die daar staan.
Na een week was er een leuke vakantiewoning beschikbaar in Erm (ten oosten van Emmen) en ben ik daar in getrokken.
Ondertussen was de chirurg niet tevreden met de breuk en besloot toch ook nog te opereren. Daarvoor moest ik weer naar Hoogeveen.
Ik kon daar bij vriendin Gea ook 1 nacht blijven na de operatie en ondertussen genieten van haar 2 poezennestjes.
Ik had al 1 katje gereserveerd, maar besloot er een 2de bij te nemen. Gezelliger voor elkaar!
Het vakantie huisje was ok, het weer was mooi, dus ik had het er wel naar mijn zin.
Helemaal toen vanaf 17 augustus mijn 2 kleine katjes er waren
Twee hele lieve, gezellige en aanhankelijke schatjes. Wat deed en doet me dat goed!!
Mijn gips had ik inmiddels aangepast.... hahaha
Toen het gips eraf was en ik een beetje kracht terug kreeg in mijn hand ben ik gaan kijken hoe ik mijn spullen weer uit het huis in Erica kon krijgen
Nou, het volgende probleem diende zich aan: "meneer" deed niets anders als tegenwerken.
Advocaat ingeschakeld (hij ook, maar hij misdroeg zich zelfs tegen zijn eigen advocaat zo onmogelijk, dat die is weggelopen). Mijn advocate kreeg ook scheldwoorden via de email gestuurd.
Verknipt 2.0... Wat kun je je in mensen vergissen. Het is gewoon een psycho, die denkt dat hij een hele heer is. Hij is de enige die dat denkt waarschijnlijk.
Ohhh en hij is natuurlijk niet vervolgd, want "ik was gewoon gestruikeld" Alles wat ik gemeld had waren leugens, er waren ook geen getuigen, dus ik kon geen kant uit.
Uiteindelijk, met behulp van het Gerechtshof (waar hij ook de rechter nog ongeveer schoffeerde. Via de telefoon, want hij had natuurlijk een geweldige smoes over dienstplanproblemen van de bus en was niet op die rechtszak aanwezig) en tig keer heen en weer schuiven van verhuisdatum kon in ik eindelijk 15 december mijn spullen inpakken en de 16de alles inladen
Let wel: ik had tot die tijd nog steeds ALLEEN maar mijn paar zomer kleren van juli bij me!!
Gelukkig waren er kringlopen en wat goedkope winkels (en Roos) om me een beetje te helpen
Ondertussen had ik plotseling een leuke kleine flat aangeboden gekregen, dus die 16de kon alles gelijk naar Voorburg gebracht worden
Mooie plek, vlakbij Roos en Cees ook.
Nu woon ik dus in Voorburg. Leuk dorp aan de rand van Den Haag. Sfeervol en toch alles in de buurt wat je nodig hebt!
Ook Den Haag centrum is met een 20 minuten per fiets te bereiken.
Hier moet ik maar proberen tot rust te komen.
Nog niet gemakkelijk: mijn kuiten blijven veel last geven (niemand weet wat de oorzaak is, maar stress lijkt een belangrijke factor. Niet vreemd na alles wat er de laatste jaren is gebeurd) en mijn hand mist nog steeds te veel kracht om "normaal" te zijn.
Met behulp van een fysio moeten we daar verbetering in zien te krijgen!
Daarnaast heeft alles me veel extra geld gekost, dat moet ik ook weer op orde zien te krijgen
Mijn tuig🐈🐾🐈 en ik gaan er het beste van maken!
En... ik ben al weer verder gegaan met leuke dingen maken, dat komt in een volgend blog.
Ik ben positief en blijf positief!
Dat is mijn levensmotto!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten